Wymagania stawiane metalicznym materiałom konstrukcyjnym i funkcjonalnym stosowanym w budowie elementów maszyn i urządzeń w wielu aplikacjach przemysłowych są coraz wyższe. Przykładem może tu być przemysł energetyczny, maszynowy, lotniczy oraz medycyna. Oczekuje się, że tworzywo konstrukcyjne będzie miało wysoką wytrzymałość mechaniczną przy jednoczesnym zachowaniu odpowiedniej plastyczności i wysokiej odporności na szereg czynników niszczących, jak: korozja, zużycie tribologiczne czy niszczenie erozyjne.
Uzyskanie litych materiałów spełniających wszystkie powyższe kryteria jest z punktu widzenia technicznego i ekonomicznego praktycznie niemożliwe. Efektywnym, i często jedynym skutecznym sposobem, podniesienia właściwości użytkowych metalicznych tworzyw konstrukcyjnych i funkcjonalnych, takich jak: odporność korozyjna, odporność na zużycie przez tarcie czy odporność na niszczenie erozyjne, są technologie inżynierii powierzchni, mające na celu wytworzenie właściwej do warunków pracy materiału powłoki ochronnej. Nowoczesne powłoki techniczne pozwalają wydłużyć czas bezawaryjnej i międzyremontowej eksploatacji maszyn, urządzeń i całych instalacji, w tym środków transportu. Dzięki temu można wydłużyć czas życia wyrobów i zapewnić ciągłą bezawaryjną pracę w trudnych, często bardzo złożonych, warunkach eksploatacyjnych [1-4].
PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU DO POBRANIA |