W budownictwie ekologicznym coraz częściej stosuje się surowce wtórne lub materiały budowlane porozbiórkowe. Produkcja większości materiałów budowlanych, szczególnie tych wysoko przetworzonych, pochłania duże ilości energii nieodnawialnej z coraz szybciej wyczerpujących się źródeł, przyczyniając się tym samym do zwiększonej emisji CO2 i szkodliwych tlenków azotu.
Ponowne wykorzystanie lub przetworzenie materiałów, pozwala zaoszczędzić zarówno surowce naturalne, jak i energię konieczną do produkcji nowych wyrobów. Ich wtórny recykling zmniejsza również znacznie ilość odpadów, których składowanie wiąże się z dodatkowymi kosztami, a czasami nie jest możliwe z powodu emisji do środowiska szkodliwych substancji.
Do odpadów, często niemających konkretnego zagospodarowania zalicza się włókno szklane, pochodzące z demontażu warstwy dociepleniowej budynków. Materiał ten obecnie nie stanowi jeszcze większego problemu, jednakże systemy dociepleniowe zarówno nowych, jak i starych budynków, w dużej mierze wykorzystują włókniste materiały w postaci mat bądź płyt, które z upływem lat staną się odpadem. Włókna te, pod wpływem oddziaływania warunków atmosferycznych, z racji swoich rozmiarów mogą ulec rozkurzowi, a następnie niekontrolowanej emisji. Unoszące się w powietrzu mikrofrakcje odpadu szklanego, mogą zostać rozniesione z wiatrem na odległe obszary. Wdychane przez organizmy żywe, podobnie jak azbest, mogą być przyczyną śmiertelnych chorób. Twarde, ostre szkło w rozwłóknionej postaci wbija się w skórę oraz może, wraz z wdychanym powietrzem, przedostać się do wnętrza organizmu, powodując podrażnienie układu oddechowego, a także stan zapalny oskrzeli bądź płuc. Kolejnym poważnym problemem ekologicznym są odpady powstałe podczas termicznej utylizacji stałych odpadów komunalnych, szpitalnych czy przemysłowych. Powstałe po procesie spalania żużle, pyły czy popioły często zawierają pewne ilości metali ciężkich i związków nieorganicznych, które nie są obojętne dla środowiska naturalnego, a to wiąże się z koniecznością ich odpowiedniego zagospodarowania.
| mgr inż. Ilona Łęgowik: | dr inż. Anna Zawada: | |
 Doktorantka w Instytucie Inżynierii Materiałowej, na Wydziale Inżynierii Procesowej, Materiałowej i Fizyki Stosowanej Politechniki Częstochowskiej. Tematyka pracy doktorskiej obejmuje badania nad wykorzystaniem drobnofrakcyjnych materiałów odpadowych tj. żużli, popiołów, pyłów oraz stłuczki szklanej w branży materiałów budowlanych. |
 Adiunkt w Instytucie Inżynierii Materiałowej Politechniki Częstochowskiej, kierownik Zakładu Materiałów Ceramicznych, członek Stowarzyszenia Polskich Wynalazców i Racjonalizatorów. Zainteresowania naukowe w obszarze szkła, dewitryfi katów oraz materiałów spiekanych na bazie drobnofrakcyjnych surowców odpadowych. |
|
| ilonalegowik@wip.pcz.pl | zawada@wip.pcz.pl |
| STRESZCZENIE: |
| Tematem badań prezentowanych w artykule było przeprowadzenie żużla z dodatkiem włókna szklanego w lity kompozyt spiekany przy wybranych parametrach temperaturowoczasowych. Do badań wykorzystano żużel pochodzący z procesów termicznego unieszkodliwianiaodpadów stałych oraz mieszaninę włókna szklanego typu E i C. Wytworzone kompozyty poddano badaniom mikrostrukturalnym oraz przeprowadzono oznaczenie wybranych właściwości fizycznych, takich jak gęstość pozorna, porowatość otwarta i nasiąkliwość, a także badanie odporności na wypłukiwanie jonów w środowisku wodnym i odporności na ścieranie (przy użyciu Kulotesteru). |
| SUMMARY Synthesis and properties of ecological composites sintered |
| The subject of research presented in this paper was to try to carry slag from the glass fiber in the composite sintered solid at selected temperature-time parameters. The study used slag derived from the processes of solid waste incineration and a mixture of E and C -glass fi ber. The resulting composites were subjected to microstructural analysis and identification were selected physical properties such as apparent density, open porosity, absorption, and also resistance to ions leaching in a water environment was studied using the method of specimens boiling in distilled water during 60 minutes followed by measurement of water pH. Abrasion resistance was also assessed via friction of the surface by a freely rotating ball during 60 minutes(Calotester). |
| Pełna treść artykułu jest dostępna w papierowym wydaniu pisma 5/2013. Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne. |
Newsletter