W Centrum Dziedzictwa Szkła w Krośnie do 31 stycznia 2024 r. można oglądać prace Pati Dubiel. Z artystką rozmawia kuratorka wystawy Guilty Pleasure dr Hanna Wajda-Lawera.
→ Hanna Wajda-Lawera: Szkło czy rysunek? Od czego zaczynasz, co jest początkiem, a co finałem?
Pati Dubiel: Dziękuję Ci za to pytanie… Zarówno szkło, jak i rysunek są dla mnie niezwykle ważne. Właściwie proces jest nieustanny, oba te media przeplatają się ze sobą stale i nakręcają nawzajem. Dochodzi do tego również malarstwo, które było moją pierwszą pasją i do którego zawsze wracam, zajmując się zwłaszcza szkłem. Malarstwo daje mi wolność i swobodę w posługiwaniu się kolorem, czasami nawet bardzo intensywnym. Rysunek z kolei pozwala mi na wyartykułowanie tego wszystkiego, co gdzieś we mnie siedzi, daje mi możliwość narracji i„opisania” danej rzeźby, jej historii. Bo każda szklana rzeźba to opowieść, którą buduję, piszę bardzo spontanicznie i podświadomie. Każdy później „czyta” ją już po swojemu i to jest najciekawsze dla mnie. No i szkło, które najczęściej jest finałem działań rysunkowo-malarskich, materiał, który jest wymagający, trudny, ale i dający osobie, która go zrozumie, pokocha, niesłychane możliwości kreowania i nieustanną inspirację. →
H.W.L.: Dlaczego wybrałaś właśnie szkło?
P.D.: Cztery żywioły, które po połączeniu dają nam szkło, pozwoliły wejść sztuce na inny poziom. To czysta „magia”, do której dostęp i o której wiedzę mają bardzo nieliczni. A ja lubię „niszowe” tematy. Poza tym urodziłam się w Krośnie, mieście, które jest bardzo ważne dla tego materiału, więc w naturalny sposób byłam do niego mentalnie przyzwyczajona. Mój Dziadek Ludwik zawodowo mocno związany był z Krośnieńskimi Hutami Szkła. Krosno to moim zdaniem, jedno z ważniejszych w Europie miast mających taką tradycję współczesnego przemysłu szklarskiego. „Wyszło” stąd, oprócz milionów sztuk pięknego, znanego na całym świecie szkła użytkowego, dekoracyjnego, także wielu znakomitych artystów szkła. To jest bardzo ważne …
Cały wywiad dostępny w nr 4/2023 "Szkła i ceramiki". Zamów już teraz
PEŁNA WERSJA ARTYKU ŁU DO PO BRANIA |
Ceramiczne podróże prof. Ireny Lipskiej-Zworskiej cz. 2
Wielka czwórka i inni”. Wywiad z dr Barbarą Banaś
„Janina, Henryk, Anna. Ludzie i porcelana”
Rozwijamy rzeźbę ceramiczną
Dolnośląski Bolesławiec - ceramiczna stolica Polski
Ceramika do zadań specjalnych Modelarni Ceramicznej KOSAK
Kieliszek - historia na jednej nodze
Wytwórnia porcelany w Emilczynie na Wołyniu. Stan badań i znane przykłady wyrobów w polskich kolekcjach muzealnych
Plakiety porcelanowe w meblarstwie
Master class. Płytki ceramiczne – krok po kroku. Łukasz Klimek
