Zagospodarowanie odpadów mineralnych oraz problemy związane z recyklingiem to jeden z ważniejszych problemów dzisiejszych czasów, zwłaszcza w rozumieniu wymogów unijnych. Wykorzystanie mineralnych surowców odpadowych w przemyśle ceramicznym nie jest nowością, jednakże ciągle poszukuje się nowych sposobów utylizacji odpadów pogórniczych, które ze względu na swoją niejednorodność i przeważnie skomplikowany skład chemiczny są technologicznie trudne do przerobienia.
Iły turoszowskie, klasyfikowane jako kopaliny towarzyszące złożom węgla brunatnego, gromadzone są w złożach wtórnych i sukcesywnie sprzedawane różnym odbiorcom. Gliny szare o symbolu TG3 są zanieczyszczone węglem (tzw. substancje węgliste) do 6%. Tak duża zawartość węgla w masie gliny jest niekorzystna, gdyż z jednej strony podczas wypalania staje się źródłem CO2, który w temperaturze powstawania fazy szklistej tworzy pory i w konsekwencji pogarsza parametry powstałego tworzywa (zwiększenie nasiąkliwości, zmniejszenie wytrzymałości mechanicznej itp.), a z drugiej stwarza warunki do redukcji, np. barwiącego żelaza, tworząc tzw. czarne rdzenie. Żelazo dwuwartościowe może występować nie tylko w fazie spinelowej, ale również w postaci fazy krzemianowej zbliżonej do piroksenu (augitu) (Stoch, Wyszomirski, 2008; De la Torre, Lores, Bastita, Monton, 1996). Surowiec taki wymaga więc wstępnego oczyszczenia, co w znacznym stopniu poprawia parametry technologiczne masy. W szczególności dotyczy to właściwości reologicznych zawiesin (Izak, Lis, Izak, Cioch, 2003; Izak, 2012; Stempkowska, Izak, Ogłaza, 2011).
| mgr inż. Stanisław Hybner |
||
 Absolwent Wydziału Inżynierii Materiałowej i Ceramiki, Akademii Górniczo- Hutniczej w Krakowie. Twórca Zakładu Ceramiki Łazienkowej HYBNER, laureat wielu prestiżowych nagród i wyróżnień przyznawanych osobom wybitnie zaangażowanym w rozwój przemysłu ceramicznego w Polsce. Obecnie realizuje prace wdrożeniowe pt. Zastosowanie pogórnicznych surowców odpadowych w technologii produkcji ceramiki sanitarnej. |
||
| STRESZCZENIE: |
| Przedstawiono wstępne wyniki badań zastosowania gliny TG3 z Turoszowa jako taniego i alternatywnego surowca do produkcji ceramiki sanitarnej. Celem było wprowadzenie jak największej ilości surowca bez pogorszenia parametrów technologicznych masy, takich jak: lepkość, ciężar właściwy, nabieranie czerepu przy zachowaniu założonego składu racjonalnego. Maksymalna ilość gliny TG3 możliwa do wprowadzenia to 37% w stosunku do wszystkich składników masy. Większa ilość tego surowca zmienia przede wszystkim skład racjonalny ustalający temperaturę wypalania tworzywa. |
| SUMMARY The possibility of usage mine waste TG3 clay from Turoszów in sanitary ware production |
|
In this paper preliminary results of imputing TG3 clay, such as cheap and alternative material in sanitary ware have been presented. The main purpose was to find the highest amount of TG3 clay that is possible to replace the original raw clay material for producing ceramics parts without decreasing technological parameters, such as: viscosity, density, fi ltration etc. The maximum was reached on level 37% in all components ratio. The over dosage changes clay equilibrium in suspension and among others has infl uence on burning temperature and deformations. |
| Pełna treść artykułu jest dostępna w papierowym wydaniu pisma 6/2014. Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne |
Newsletter