Z informacji na grawerunku wiemy, że hutniczo szklankę powlekał i wydmuchał pomocnik majstra C. Wolff (z rodu szlifierza Ignatza Wolffa) 8 lutego 1850 r. Szklanka była wytworzona samodzielnie powlekaniem i wydmuchiwaniem jako końcowy sprawdzian jego umiejętności hutniczych. Wolff pracował nadal na tym stanowisku, lecz dodatkowo dokształcał się jako uczeń na samodzielnego hutnika szkła, czyli majstra. Po trzech latach takiego praktycznego dokształcania mógł przystąpić do egzaminu końcowego. Opisywana szklanka została oceniona jako dobrej jakości wyrób hutniczy przez miejscowy zespół kwalifikacyjny, w którego skład wchodził najstarszy, wysoko kwalifikowany hutnik szkła oraz właściciel huty. Carl Wolff uzyskał świadectwo–patent na majstra hutnika szkła 8 lutego 1850 r.
Ceramiczne podróże prof. Ireny Lipskiej-Zworskiej cz. 2
Wielka czwórka i inni”. Wywiad z dr Barbarą Banaś
„Janina, Henryk, Anna. Ludzie i porcelana”
Rozwijamy rzeźbę ceramiczną
Dolnośląski Bolesławiec - ceramiczna stolica Polski
Ceramika do zadań specjalnych Modelarni Ceramicznej KOSAK
Kieliszek - historia na jednej nodze
Wytwórnia porcelany w Emilczynie na Wołyniu. Stan badań i znane przykłady wyrobów w polskich kolekcjach muzealnych
Plakiety porcelanowe w meblarstwie
Master class. Płytki ceramiczne – krok po kroku. Łukasz Klimek
