Lubomir Wojciech Tomaszewski herbu Bończa urodził się 9 czerwca 1923 r. w Warszawie. Wśród znawców sztuki mniej znany jest fakt, że zanim został artystą zasłużył się w czasie II wojny światowej w walce o wolną ojczyznę. Wątek działalności w konspiracji oraz walki w powstaniu warszawskim miał znaczący wpływ na późniejsze życie i twórczość artysty.
W pierwszych dniach września 1939 r. wraz z kolegami z Przysposobienia Wojskowego stawił się na koncentracji wojsk przy wschodniej granicy, jednak po ataku Armii Czerwonej 17 września wrócił do okupowanej Warszawy. Od najmłodszych lat zdradzał zdolności matematyczne i upodobanie do nauk ścisłych. Po ukończeniu gimnazjum miejskiego kontynuował naukę w technikum kolejowym, a w czasie okupacji pracował w warsztacie blacharskim. Zainteresowanie sztuką przyszło z inspiracji wuja artysty. On sam tak wspominał swoje artystyczne początki:
| PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU DO POBRANIA | ||
| dr Karolina Wolska-Pabian |
||
|
|
||
|
e-mail: k.e.wolska@gmail.com |
| STRESZCZENIE |
| Artykuł jest wspomnieniem twórczości LubomiraTomaszewskiego, zmarłego 15 listopada 2018 r. Ukazuje zarówno te mniej, jak i bardziej znane aspekty jego życia i działalności artystycznej. Chronologicznie przedstawia jego karierę artystyczną począwszy od czasów szkolnych oraz, mniej znany w kręgach artystycznych fakt uczestnictwa artysty w powstaniu warszawskim, co wpłynęło na jego późniejszą twórczość. Autorka dotarła do mało znanych dokumentów i prac znajdujących się w zbiorach Muzeum Powstania Warszawskiego. Nie da się przedstawić Lubomira Tomaszewskiego, nie wspominając o jego projektach dla fabryki porcelany w Ćmielowie: figurkach zwierząt i ludzi oraz o serwisach kawowych, które rozsławiły go w Polsce. Sukcesy na tym polu stały się pośrednio przyczyną wyjazdu artysty do Stanów Zjednoczonych, gdzie zasłynął jako rzeźbiarz wykorzystujący naturalne materiały, jak drewno, kamień i metal. W latach 90. rozwinął własną technikę „malowania” dymem i ogniem. W tej technice podjął temat swoich przeżyć z czasu wojny oraz powstania warszawskiego i stworzył cykl prac ukazujących różne aspekty ruchu, na przykład taniec. Pod koniec życia powrócił także do współpracy z ćmielowską fabryką porcelany i stworzył kolejnewzory figurek. Lubomir Tomaszewski był założycielem międzynarodowej grupy artystycznej „Emocjonaliści”, której członkowie odwołują się w swej twórczości do powrotu do natury, a za cel działań artystycznych obierają wywoływanie emocji u odbiorcy. |
| SUMMARY Lubomir Tomaszewski – emotionalist |
| The article titled „Lubomir Tomaszewski – emotionalist” is dedicated to the work of the artist who died on November 15, 2018. The text reveals both less and more known aspects of Tomaszewski's life and creative work. It is chronologically presents his artistic career, starting from school times and less known facts about the artist's participation in the Warsaw Uprising, which infl uenced his later work. The author reached little-known documents and works from the Warsaw Rising Museum’s collection. Presenting Lubomir Tomaszewski one can not omit his animal and human fi gurines and coffee services designed for the Ćmielów Porcelain Factory, which made the artist famous. Successes in this fi eld contributed to the artist's departure to the United States, where he became famous as a sculptor using natural materials such as wood, stone or metal. In the 90s the artist developed his own technique of painting with the use of smoke and fi re. This technique allowed him both to reflect his wartime experiences and to create a series of works that show various aspects of movement, such as dancing. At the end of his life, he returned to cooperate with the Ćmielów Porcelain Factory and designed new models of figurines. Lubomir Tomaszewski was the leader of the international artistic assosiation „Emotionalists”, whose members in their works refer to the return to nature. |
| Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne |
Doktor nauk humanistycznych, praca doktorska pt. ”Karol Tichy (1871–1939). Artysta i pedagog” obroniona w 2016 r. na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała S. Wyszyńskiego w Warszawie. Absolwentka historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim oraz studiów podyplomowych na kierunku wzornictwo przemysłowe na Politechnice Lubelskiej. Członek warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz Stowarzyszenia Historyków Rzemiosła Artystycznego „Artificium”. Naukowo zajmuje się polską sztuką użytkową ze szczególnym uwzględnieniem okresu dwudziestolecia międzywojennego. Autorka kilkunastu publikacji z tego zakresu. Pracuje w Muzeum Powstania Warszawskiego.
Newsletter