Popularność cegły na tle wszystkich stosowanych materiałów elewacyjnych opiera się głównie na uwarunkowaniach estetycznych, umożliwia ona bowiem uzyskanie zróżnicowanych efektów wizualnych. Analiza wybranych realizacji na terenach dzisiejszych i dawnych Niemiec oraz Austrii pozwala zakładać, że zewnętrzne wykończenia ceglane mogą być głównym składnikiem kompozycji architektonicznej, a więc elementem odpowiadającym za wyrazistość i identyfikowalność tych obiektów w tkance urbanistycznej. Można też zakładać, że niezależnie od dominujących technologii wznoszenia budynków, zastosowanie cegły elewacyjnej charakteryzuje wiele obiektów architektonicznych o szczególnym znaczeniu kulturowym, bez względu na to, w jakim czasie powstały.
Na przestrzeni dziejów architektury zachodniej, tylko w wybranych epokach cegła dominowała jako materiał fasadowy. Były to przede wszystkim okresy, w których odrzucano detal klasyczny. Wśród nich można wskazać modernizm, który chętnie eksponował ekspresję „czystych form architektonicznych”. Takie posługiwanie się wyrazistymi i pozbawionymi ornamentu płaszczyznami ceglanymi można zaobserwować na przykładzie aranżacji elektrowni wodnych Śródmiejskiego Węzła Wodnego we Wrocławiu. Należy bowiem zaznaczyć, że „użycie cegły w początkach nowoczesnej architektury XX wieku wymagało przedefi niowania sposobu posługiwania się cegłą jako materiałem wykończeniowym.
| PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU DO POBRANIA | ||
| dr inż. Aleksander Serafin |
||
 Pracownik naukowo-dydaktyczny Instytutu Architektury Politechniki Łódzkiej. W latach 2005–2006 studiował w Sint-Lucas Architectuur Instituut w Brukseli. Działalność dydaktyczna autora jest skoncentrowana na nauczaniu teorii architektury przy jednoczesnym praktycznym wdrożeniu idei awangardowych w prowadzonych projektach i dyplomach studenckich. Zainteresowania naukowe autora są skupione wokół zagadnień związanych z architekturą współczesną, co zaowocowało szeregiem publikacji, wśród nich książką „Abstrakcja geometryczna, a forma organiczna”. Autor jest czynnym projektantem uprawnionym, zrzeszonym w Izbie Architektów Rzeczypospolitej Polskiej. Od 2011 roku kieruje projektowym zespołem architektoniczno-konstruktorskim i jest autorem licznych projektów architektonicznych oraz koordynatorem przedsięwzięć infrastrukturalnych. |
||
| STRESZCZENIE: |
| Tekst dotyka problematyki zastosowania cegły jako podstawowego materiału wykończeniowego elewacji budynków. Charakteryzuje to między innymi styl, określany w architekturze mianem „Backsteinexpressionismus“, występujący głównie na terenach niemieckojęzycznych. Artykuł ma więc na celu rozstrzygnięcie, na ile popularność stosowania ceglanych wykończeń elewacji wynika z pragmatyzmu, a na ile z uwarunkowań historyczno-kulturowych. Przykłady różnorodnego kształtowania powierzchni ceglanych wskazują bowiem na to, że materiał ten może być podstawowym środkiem budującym ekspresję formy architektonicznej. |
| SUMMARY The expression of brick facades on the example of the German and Austrian architecture |
| The text is about an application of bricks as a buildings' façades primary material. It is characterized for example by a style known in architecture as "Backsteinexpressionismus", occurring mainly in German-speaking territories. The article has so to decide if the brick façades are popular according to pragmatism or the historical and cultural circumstances. The examples of the design for different brick surfaces suggest that this building-material may be the primary means of expression of an architectural form. |
| Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne |
Newsletter