W XIX wieku bolesławieckie naczynia kamionkowe cieszyły się wielką popularnością i słynęły z dobrej jakości. Charakterystyczne dla Bolesławca były dwa rodzaje wyrobów. Obok niezdobionych, pokrytych brązowym szkliwem ziemnym naczyń, coraz większą popularność zyskiwała ceramika zdobiona dekoracją stempelkową, tj. techniką polegającą na tworzeniu wzorów w formie kółek, kropek, rybiej łuski, pawich oczek, trójkącików czy listków koniczyny – przy pomocy stempelków wykonanych z gąbki bądź gumy.
Przeważającą część bolesławieckich wyrobów stanowiły naczynia stołowe. Ważną grupą były też naczynia przeznaczone do prac kuchenno- gospodarczych, a także służące do przechowywania produktów spożywczych. Jednakże, w ostatnich dekadach XIX wieku produkcja bolesławieckich naczyń stawała się coraz mniej opłacalna z powodu rosnącej konkurencji wyrobów z innych materiałów – z fajansu i z emaliowanej blachy. Celem wzmocnienia pozycji i konkurencyjności miejscowego garncarstwa w 1897 r., rozpoczęła działalność Zawodowa Szkoła Ceramiczna w Bolesławcu. Jednym z pierwszych zatrudnionych w niej wykładowców był Kurt Randhahn.
| PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU DO POBRANIA | ||
 Absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Wrocławskim oraz podyplomowego studium muzeologicznego na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dyrektor Muzeum Ceramiki w Bolesławcu od 2002 r., członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Towarzystwa Miłośników Bolesławca i Bolesławieckiego Towarzystwa Kolekcjonerskiego, autorka artykułów i publikacji o ceramice oraz o tematyce lokalnej. |
||
| STRESZCZENIE: |
| Kurt Randhahn, wykładowca w bolesławieckiej Zawodowej Szkole Ceramicznej, w latach 1899–1906 kierował również garncarnią artystyczną w Bolesławcu. Wyróżniała się ona eleganckim i ekskluzywnym asortymentem wyrobów (wazony, dzbany, miseczki, prace figuralne), które zdobione były szkliwami zaciekowymi, matowymi, półmatowymi, tzw. alabastrowymi, lustrami i nowoczesnymi malaturami. Prace powstawały według projektów rzeźbiarzy berlińskich: Arthura Lewina-Funcke, Konstantina Starka, Augusta Gaula i Carla Storka oraz artystów bolesławieckich: Ernsta Heineckego i Hermanna Knauera. Ceramika Randhahna była wysoko oceniana przez krytyków i otrzymywała wiele nagród, m.in.: dyplom honorowy na I Międzynarodowej Wystawie Nowoczesnej Sztuki Dekoracyjnej w Turynie w 1902 r. oraz srebrny medal na Wystawie Światowej w Saint Louis w Stanach Zjednoczonych w 1904 r. |
| SUMMARY Kurt Randhahn's artistic pottery workshop in Bolesławiec – a forgotten episode from the Art Nouveau period |
| Kurt Randhahn, was a lecturer in the Ceramic Vocational School of Bolesławiec, and also managed an artistic pottery in this city between 1899 and 1906. What distinguished it from other works, was the elegant and exclusive assortment of products (vases, jugs, bowls, fi gurative works), decorated with drip glaze, opaque glaze, half-opaque, so-called alabaster glaze, mirrors glaze and modern paint layers. The works were created on the basis of the designs made by Berlin sculptors: Arthur Lewin-Funcke, Konstantin Stark, August Gaul and Carl Stork, as well as artists from Bolesławiec: Ernst Heinecke and Hermann Knauer. Randhahn’s ceramics was highly appraised by critics and won numerous awards, among other things: a honorary diploma on the 1st International Modern Decorative Arts Exhibition in Turin in 1902 and a silver medal on the World Exhibition in Saint Louis in the United States in 1904. |
| Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne |
Newsletter