Szkła tellurowe należą do grupy szkieł specjalnych ze względu na to, że TeO2 topiony samodzielnie nie wykazuje właściwości szkłotwórczych. Własności szkłotwórcze zapewnia dopiero obecność co najmniej jednego tlenku stabilizującego dany układ. TeO2 może być natomiast w odpowiednich warunkach tlenkiem szkłotwórczym, a zależy to od molowej zawartości innych tlenków w układzie szkieł.
Domieszkowanie szkieł tellurowych pierwiastkami lantanowców stało się bardzo popularne ze względu na uzyskanie emisji światła białego (otrzymanego dzięki precyzyjnemu wymieszaniu kolorów podstawowych, tj. czerwonego, zielonego i niebieskiego), które jest wykorzystywane w diodach świecących. Funkcjonalność szkieł tellurowych jest uwarunkowana nie tylko strukturą atomową, ale także strukturą pustek (luk, wolnych objętości). Jest to ściśle związane z właściwościami optycznymi szkieł, które mogą pochłaniać określone długości fal, pełniąc rolę fi ltrów optycznych, stanowić źródła promieniowania o różnych częstościach, a w szczególnych warunkach emitować spójne światło laserowe (Wasylak, Kucharski, Dorosz, Fistek, 2003; Kim, Yoko 1995). Szkła specjalne mogą przekazywać światło na duże odległości, zmieniać częstotliwość padającego na nie promieniowania i stąd ich zastosowanie w technice światłowodowej i optoelektronice dla telekomunikacji. Istnieje potrzeba prowadzenia nowych badań nad szkłami tellurowymi w związku z ich interesującymi własnościami fizykochemicznymi. Zmiana składu chemicznego szkieł oraz różne metody ich syntezy pozwalają w szerokim zakresie kształtować właściwości optyczne i technologiczne tych materiałów. Szkła tellurowe charakteryzuje szereg właściwości fizykochemicznych, takich jak: wysoki współczynnik załamania światła, dobra przepuszczalność w podczerwieni, nieliniowość optyczna, odporność na korozję oraz dobra wytrzymałość mechaniczna i bardzo dobre właściwości magnetooptyczne (Munoz-Martin, Villegas, Gonzalo, Fernandez-Navarro, 2009; El-Mallawany R., 2002).
| PEŁNA WERSJA ARTYKUŁU DO POBRANIA | ||
| dr hab. Jacek Filipecki, prof. AJD |
||
 Profesor nadzw. AJD, kierownik Zakładu Badań Strukturalnych i Fizyki Medycznej w Instytucie Fizyki. W pracy naukowej zajmuje się badaniami strukturalnymi w ciałach stałych o nieuporządkowanych nanostrukturach (szkła, biopolimery) z wykorzystaniem anihilacji pozytonów i dyfrakcji rentgenowskiej. |
||
| j.filipecki@ajd.czest.pl | ||
| STRESZCZENIE: |
| Materiałem badawczym było szkło tellurowe. Badaniom poddano szkło bazowe TeO2-P2O3-ZnO-LiNbO3 oraz szkło domieszkowane gadolinem (TeO2-P2O3-ZnO-LiNbO3) (Gd2O3). W celu dokonania analizy własności strukturalnych wykorzystano metodę pomiarów czasów życia pozytonów PALS (Positron Annihilation Lifetime Spectroscopy). W proponowanej metodzie możliwa jest identyfikacja defektów strukturalnych trudnych do wychwycenia innymi tradycyjnymi metodami pomiarowymi. Przeprowadzone badania wykazały istnienie dwóch składowych czasów życia pozytonów Τ1 i Τ2. W oparciu o model dwustanowy obliczono parametry wychwytu pozytonów, które pozwalają wyciągnąć wnioski o charakterze i stopniu zdefektowania badanych szkieł tellurowych. |
| SUMMARY Studying influence of element Gd on voids degree of structure the tellurite glass |
| Studying influence of element Gd on voids degree of structure the tellurite glass The tellurite glass such as: TeO2-P2O3-ZnOLiNbO3 as a reference glass and (TeO2-P2O3- ZnO-LiNbO3) (Gd2O3) has been studied. The positron lifetime PALS (Positron Annihilation Lifetime Spectroscopy) was used to analyze the structural properties of tellurite glasses. The proposed method, can identify structural defects which are diffi cult to capture by other traditional methods. The study showed the existence of two components Τ1 i Τ2. The basis of the two-state model parameters were calculated capture of positrons, which allow you to draw conclusions about the nature and degree of defect studied tellurite glasses. |
| Zapraszamy do składania zamówień na prenumeratę i numery archiwalne |
Newsletter